Για τις απολύσεις στην CHIPITA στη Λαμία

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Φθιώτιδας καταδικάζει τις απολύσεις 7 εργαζομένων στη βιομηχανία της CHIPITA που εδρεύει στη Λαμία. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη και την αμέριστη συμπαράστασή μας στους απολυμένους εργαζόμενους και δηλώνουμε πως θα είμαστε δίπλα τους στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, που είναι αυτομάτως και υπεράσπιση των δικαιωμάτων όλων των εργαζομένων. Είναι γνωστό εδώ και χρόνια ότι η CHIPITA έχει καταφέρει να αποτρέψει τη συνδικαλιστική δράση των εργαζομένων στο εργοστάσιό της, με την απειλή της απόλυσης, ενώ έχουν γίνει καθεστώς ο αυταρχισμός και τα ελαστικά ωράρια.

Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο του καπιταλισμού. Αφού εκμεταλλευτεί τους εργαζόμενους για λίγα χρόνια, αφού τους χρησιμοποιήσει για να παράξει τα υπερκέρδη του, τους πετάει στον κάλαθο τον αχρήστων, καταστρέφοντας τις ζωές τους μέσα σε μια νύχτα.

Ακριβώς επειδή η παγκόσμια οικονομική κρίση είναι βαθιά δομική κρίση του καπιταλισμού, η έξοδος από αυτή ή θα είναι αντικαπιταλιστική, ή θα ανοίξει τον δρόμο για μια σοσιαλιστική κοινωνία, διεκδικώντας πρώτα από όλα το αναφαίρετο δικαίωμα όλων των ανθρώπων στην αξιοπρεπή εργασία, ή δεν θα είναι έξοδος από την κρίση. Θα είναι απλά μια διαχείριση της φτώχειας, της μιζέριας και της μνημονιακής  καπιταλιστικής εξαθλίωσης.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους συνταξιούχους, τους αγρότες και όλους όσους υποφέρουν από τις συνέπειες της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, να καταψηφίσουν στις 25 Γενάρη τις μνημονιακές δυνάμεις που εφάρμοσαν ή υπερασπίστηκαν την πολιτική των απολύσεων και της απορρύθμισης των εργασιακών δικαιωμάτων, τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΛΑΟΣ, τη ΔΗΜΑΡ, το ΚΙΔΗΣΟ, το ΠΟΤΑΜΙ και τους φασίστες της Χ.Α.

Γιατί υπάρχει κι άλλος δρόμος, πέρα από τη μνημονιακή εξαθλίωση, ένας δρόμος χωρίς Μνημόνια και Χρέος, έξω από το Ευρώ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, έξω από το ιμπεριαλιστικό και δολοφονικό ΝΑΤΟ, ένας δρόμος με επίκεντρο τις ανάγκες της εργαζόμενης πλειοψηφίας και όχι τα κέρδη των καπιταλιστών.

Γιατί είναι αναγκαία η αλλαγή της καπιταλιστικής μνημονιακής πολιτικής και όχι η αλλαγή του διαχειριστή της.