Αλληλεγγύη στις καταλήψεις

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Φθιώτιδας εκφράζει την αμέριστη συμπαράστασή της στους μαθητές των τριών σχολείων της Λαμίας που βρίσκονται υπό κατάληψη.

Τα δίκαια αιτήματά τους έρχονται να προστεθούν στους αγώνες όλης της υπόλοιπης αγωνιζόμενης κοινωνίας για την ανατροπή της λαομίσητης συγκυβέρνησης και των μνημονιακών πολιτικών που αυτή εφαρμόζει σε στενή συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την ντόπια και ξένη ολιγαρχία.

Η χρόνια υποχρηματοδότηση της δημόσιας παιδείας από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τις τελευταίες δεκαετίες αλλά πολύ περισσότερο οι καταστροφικές μνημονιακές πολιτικές που εφαρμόζονται τα τελευταία τεσσεράμισι χρόνια, έχουν οδηγήσει τους μαθητές στην ανασφάλεια και την αβεβαιότητα, τους γονείς να καλούνται να σηκώσουν το δυσβάσταχτο οικονομικό βάρος της δήθεν «δωρεάν» παιδείας, και τους εκπαιδευτικούς να ζουν με την απειλή της απόλυσης και της οικονομικής εξαθλίωσης. 

Οι μνημονιακές περικοπές διαλύουν τα σχολεία καθώς η χρηματοδότηση έχει μειωθεί κατά 40% με αποτέλεσμα να συγχωνεύονται και να καταργούνται 1200 σχολεία,  πεινασμένοι μαθητές να στοιβάζονται στις τάξεις, ειδικότητες να καταργούνται, εκπαιδευτικοί να απολύονται, και το ολοήμερο σχολείο να περιορίζεται.

Η μνημονιακή συγκυβέρνηση, η ΕΕ, το ΔΝΤ και οι συνεργάτες τους θέλουν μια εκπαίδευση απροκάλυπτα πιο ταξική, που θα στέλνει τη νεολαία από νωρίς στον καιάδα της πιο άγριας εκμετάλλευσης και της εργασιακής περιπλάνησης.

Όλοι αυτοί δημιούργησαν ένα σχολείο προσανατολισμένο:

- να αλέθει τα μυαλά, τις προσδοκίες και τα όνειρα των μαθητών στις εξεταστικές μυλόπετρες του ανταγωνισμού,

- να αποκλείει από την τριτοβάθμια εκπαίδευση πολλούς μαθητές και σε ορισμένους να στερεί ακόμη και το απολυτήριο,

- να μη δίνει μόρφωση αλλά αποσπασματικές δεξιότητες και αναλώσιμη κατάρτιση, χρήσιμη μόνο για τις ανάγκες των εργοδοτών, οδηγώντας τους – κι από τα 15 τους – στο μαγγανοπήγαδο της μαθητείας, της απλήρωτης εργασίας χωρίς δικαιώματα, της μαύρης εργασίας ή της αμοιβής με το 80% του βασικού μισθού πείνας.

           

Αυτό το σχολείο και αυτή η κοινωνία μας κλέβουν το μέλλον. Δεν έχουμε άλλη επιλογή από τον αγώνα. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Φθιώτιδας στέκεται αλληλέγγυα στον αγώνα των μαθητών της Λαμίας. Ένας αγώνας που πρέπει να έχει ως στόχο το ενιαίο 12χρονο, δωρεάν, δημόσιο, σχολείο για όλα τα παιδιά. Που θα δίνει στέρεες γενικές γνώσεις, θα συνδέει τη θεωρία με την πράξη, θα αναπτύσσει την κριτική σκέψη, θα ανακαλύπτει τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντα κάθε παιδιού και δε θα θάβει τα μαθητικά μυαλά κάτω από την εντατικοποίηση, τις συνεχείς εξετάσεις, τον ανταγωνισμό και την απόρριψη. Που θα χωράει την τέχνη, τη μουσική, το θέατρο. Που θα δίνει ελεύθερο χρόνο στους μαθητές και δεν θα τον θυσιάζει στο βωμό τον εξετάσεων. Που θα προσφέρει ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση, σε όλες τις βαθμίδες. 

Γι’ αυτό και πρέπει τώρα, όλες και όλοι μαζί, μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί να αγωνιστούμε για:

- Κατάργηση του νόμου 4186/2013 για την αναδιάρθρωση του Λυκείου. 
- Κατάργηση της βάσης του 10 και της «Τράπεζας Θεμάτων». 
-    Γενναία αύξηση των δαπανών για την Παιδεία στο 15% του προϋπολογισμού ή το 5% του ΑΕΠ, ώστε να διασφαλιστεί σχολείο σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη και κάθε χωριό, με όλες τις αναγκαίες υποδομές (εργαστήρια, βιβλιοθήκες, γυμναστήρια, βιβλία), αναλώσιμα υλικά και δωρεάν βιβλία. Κανένα σχολείο να μη συγχωνευτεί ή κλείσει. 
- Έκτακτη επιχορήγηση για τα έξοδα των σχολείων, για τη σίτιση και την ασφάλιση υγείας για τους μαθητές.

- Αναβάθμιση και όχι διάλυση της ειδικής αγωγής και της μέριμνας για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες. Όχι στη συρρίκνωση και το κλείσιμο ειδικών σχολείων και υποστηρικτικών δομών.

- Τμήματα με 20 μαθητές ανά τάξη, 15 στην κατεύθυνση, 10 στο εργαστήριο, παράλληλη διδασκαλία στην ξένη γλώσσα. Όχι τμήματα των 27 και 30 μαθητών.

- Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία για όλους, μαθητές, εκπαιδευτικούς, χωρίς διοικητικές παρεμβάσεις. 

Πέρα από τα ψέματα της μνημονιακής κυβέρνησης εμείς βροντοφωνάζουμε ότι υπάρχει άλλος δρόμος, στον αντίποδα της μνημονιακής καταστροφής.

Η βραχυπρόθεσμη επιβίωση της δημόσιας παιδείας, της υγείας, και της ίδιας της κοινωνίας περνά μέσα από βαθιές πολιτικές τομές, ανατροπές και διεκδικήσεις.

Αν θέλουμε ψωμί και δουλειά πρέπει να καταργήσουμε τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις και να διεκδικήσουμε την έξοδο από το Ευρώ και την ΕΕ.

Αν θέλουμε δαπάνες για την παιδεία, την υγεία, το περιβάλλον, τον πολιτισμό πρέπει να διαγράψουμε το παράνομο και τοκογλυφικό δημόσιο χρέος.

Αν θέλουμε να σωθεί το σπίτι που μένουμε πρέπει να εθνικοποιηθούν οι τράπεζες και να διαγραφούν τα χρέη των φτωχών.

Αν θέλουμε να προστατευθούν οι άνεργοι και να βρουν δουλειά οι νέοι, πρέπει να μειωθούν οι ώρες δουλειάς και τα χρόνια συνταξιοδότησης, να εθνικοποιηθούν χωρίς αποζημίωση οι μεγάλες επιχειρήσεις και να δουλέψουν με εργατικό και λαϊκό έλεγχο οι ίδιοι οι εργαζόμενοι με αυτοδιαχείριση, τα εργοστάσια που κλείνουν οι καπιταλιστές.